อาณาจักรหริภุญไชย เปรียบเทียบพระรอดพ.ศ13-17 สมัยพระนางจามเทวี/สมัยพระยาสรรพสิทธิ์

เผยแพร่เมื่อวันที่ : 22 มีนาคม 2555

อ่าน :: 12,339 ครั้ง

รูปภาพหลักฐานการค้นพบวัตถุโบราณ โดยการบังเอิญ ( การขุดอ่างเก็นน้ำในหมู่บ้าน)พบอิฐโบราณวัตถุพระพุทธรูปศีลปะทวาราวดีและพระเครื่องจำนวนที่เปิดเผยไม่ได้ อาจะเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลใจของศักดิ์สิทธิหรือปัจจัยอื่นๆก็ตามที่ทำให้พบหลักฐานหลายอย่างที่ตรงกัน กับวัตถุโบราณที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติจังหวัดลำพูน /กรมศิลปกร จังหวัดเชียงใหม่ได้ลงความเห็นว่าเป็นวัดหลวงของอาณาจักรจามเทวี ชื่อเมืองเถาะ เป็นหัวเมืองใหญ่ทางทิศใต้ของอาณาจักรหริภุญไชย และเป็นเมืองที่ได้กล่าวอ้างอิงในประวัติศาสตร์ ของหริภุญไชย ในราวพุทธศตวรรษที่ 13

บริเวณที่ใช้ขุดเป็นอ่างเก็บน้ำที่เล่าจากชาวบ้านเล่ากันว่าเป็นบริเวณที่ เกิดมหัศจรรย์ บ่อยครั้ง ทางภาษาทางพื้นเมืองว่าผีกั่น(เหี้ยนผีดุ ) และเป็นที่แรงจนไม่มีผู้คนไปสร้างที่อยู่อาศัยบริเวณนั้น ถ้าไม่มีบุญบารมีก็มีอันเป็นไปเจ็บป่วยล้มหายตายจาก ถือว่าเป็นอาณาเขตอาถรรพ์ศักดิ์สิทธิ์ จึงมีสภาพเป็นหนองน้ำเก่าๆ เป็นป่ารก ไม่มีใครกล้าเข้าไปหาปลาหรือทำมาหากิน จน อบต.เห็นว่าน่าจะพัฒนา เป็นหนองน้ำสาธารณะ และก็พบโบราณวัตถุโบราณดังกล่าวที่พบโดยการบังเอิญ

อิฐที่ค้นพบสันนิษฐานว่าเป็นฐานพระเจดีย์องค์ใหญ่ ของหัวเมืองหลักเป็นวัดหลวงจึงค้นพบหลักฐานที่ใกล้เคียงศิลปะที่ค้นพบที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติจังหวัดลำพูน

ความลึกจากระดับพื้นดินประมาณ 6 เมตรกว่า เนื่องจาการยุบตัวของแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในสมัยพระยาสรรพสิทธิ์ ตังปรากฏไว้ในศิลาจารึก( ทีพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติจังหวัดลำพูน )ได้บันทึกไว้ ทำให้บริเวณกระจากรัศมีออกไปยังใกล้เคียงกับเหตุการณ์เปรียบเทียบ พระอารามหลวงที่เวียงกุมกามจังหวัดเชียงใหม่ หรือแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ ปีพุทธศรรตวรรษที่ 17 ดังปรากฏในศิลาจารึก ในการส้รางบูรณะเจดีย์กู่กุด ที่วัดจามเทวี อ.เมือง จังหวัดลำพูน

พบต้นตะเคียนขนาดใหญ่ หรือเจ้าแม่ตะเคียนทอง ได้มีชาวบ้านไปขอขมาจะเห็นพานวางอยู่ด้านบน กดขยาย 200 เท่า จะเห็นชัดเจน

อิฐโบราณที่มีก้อนขนาดใหญ่เท่ากับการค้นพบที่วัดจามเทวี/วัดดอนแก้ว/วัดพระคงฤาษี จาการบอกกล่าของชาวบ้านทราบว่าได้พบรอยเท้าสุนัขขนาดใหญ่ ที่ประทับลงไปบนแผ่นอิฐ เป็นพยานวัตถุชิ้นนี้ไปตรงกับนิมิตรที่อาจารย์อรรคเดช กฤษณะดิลก ว่าเป็นสุนัขสงคราม มีลำตัวขนาดใหญ่สีดำขนสั้นขนาดพอๆกับสุนัขพันธ์ รอ๊คไวท์เลอร์ของฝรั่ง แต่มีความแข็งแรงกว่า ลงอักขะศรีษะเต็มตัวเขี้ยวแหลมคม ( ถ้ามีโอกาสจะได้รูปภาพสะเก็ดให้ชมกัน

นิมิตหมายเลข 2

สนักสงคราม1

ตรงกัยศิลาจารึกในสมัยที่ใกล้เคียงกัน

สุนัขสงครามในสม้ยเมื่อ 1300 ปี

เศษวัตถุโบราณที่เจ้าหน้ากรมศิลปากรจังหวัดเชียงใหม่ที่นำมาผูกลำดับหมายเลขที่แยกเป็นหมวดหมู่

ตู้โชว์วัตถุโบราณที่ค้นพบที่เก็บไว้ในพระอุโบสถ

นำเศษวัตถุดังกล่าวไปสอบที่กรมศิลปากร ปรากฏว่าสร้างในสมัยพระนางจามเทวี

ตรงกับประวัติศาสตร์ได้พูดถึงเมืองเถาะที่ดูแลไปจนถึงเมืองฮอด

เป็นศิลปะทวาราวดีและหริภุญไชย

พบคนโทโบราณ ภายในบรรจุของมีค่าได้แกพระเครื่องและแก้วแหวนเงินทองของมีค่าของกษัตริย์

คนโทใบมีขนาด ความสุงประมาณ30-40 เซ็นติเมตร ถ้าบรรจะพระรอดพระคงจะบรรจุได้ประมาณ 1,000 ขึ้นไป นี้น่าจะบรรจุพระเครื่องมีค่าแน่นอนกำลังประสานงานอยู่ว่าอยู่ที่ใคร ?บ้าง

จะต้องรวบรวมนำมาสร้างพิพิภัณฑ์ เมืองเถาะ(สองแคว) ซึ่งมีการประสานงานอยู่

เปรียบเทียบเคียงศิลปะที่ค้นพบที่วัดมหาวันและพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ

พระพุทธรูปดินเผา ศิลปะทวาราวดี แสดงเม็ดผด (grain )ทั่วองค์พระMasterpeice ในการพิจารณาพระเนื้อดิน สถานที่ค้นพบหลังโรงพยาบาลลำพูนซึ่งอยู่ในอาณาจักรชองวัด